Bomber Ceket Zamanı ve Savaşmalıyım Kodu

İyi ki bi bomber ceketimsi dikmeyi öğrendim bi de iyi havalar azıcık serinledi ki artık onları giyebiliyorum. Ama baksanıza renklerine, çok güzel değil mi kendisi...

Ceket kalıbı: Burda 04/2013 #123
Çanta : ben diktim (neopren kumaş)
Pantalon: FrontRowShop
Ayakkabılar: Tidestore

Biliyorum biliyorum anladınız. Evet bu bence de bir perde kumaşı. Pazarda buldum ve ne kumaşı olduğu umrumda değil bu bence bana harika ceket olur dedim ve ona benzeyen bir parça daha aldım. Yetmedi onu da bomber ceket yaptım. Artık perdeler bir tek pencerelerimizi süslemiyor... 

Bu gün çok gülesim var ciddi olup iki satır yazamayacağım sanırım.

Ahaaa anlatmazsam olmaz;

Minik bir hayranım bu ceketi görünce çok beğendi ve tabi ki de Suzy'nin EGO'su konuştu:

"Ben diktiiim:)"

Minik kişi: Gerçekten miii, fermuarı da var hem deee...

Suzy: hem de pembeeee:D

Eh işte EGOm ve ben bu aralar bek bi tatlı savaş halindeyiz. O hırçın kavgalar ve ezilmeler bitti ama hala ısrarla olmadık yerde pörtleyebiliyor. O olmasa ne olurdu diyorum bazen ama EGO diyor ki: çok sıkıcı olurdu. Düşünsenize diye ekliyor EGO: duyguların iniş çıkışlarını sağlayan benim. Mesela öfke ve kıskançlık gibi duyguları yaratabiliyorum ben ve bu hayatta insan olmanın en önemli değeri değil mi? Hissetmek yani. Mesela herkes herkesi sevse hiç kimse kıskanmasa, herkese anlayışlı olsak öfkelenmesek... (EGO'nun önerdiğine bir bakın fena fikir değil;) Öte yandan sevgi ve mutluluk da birer duygu, bunu atladı veee yakaladım gene:)

Nasıl hayal kurabildiniz mi siz peki? Kuramıyoruz bile çünkü hiç alışmamışız bunlara. Sadece sevgi olan bir alanda yaşama fikrini hayal bile edilemiyor zihnimizde canlandıramıyoruz. Oysa bence o koca Atlantis efsanesinin ardında bu var gibi. Sadece bir his bu ama bence onların sırrı savaşmamaları idi, birlik olarak o kadar büyük ve gelişmiş bir kültürü ve medeniyeti yaratmalarıydı. Çünkü zaten savaş olmadığında gelişir insanlar, ülkeler ve toplumlar. Peki şimdi bunu başarmanın yolu yok mu derseniz şu anda aklıma bir yol geliyor elbette. Bir süre önce aldığım Theta Healing eğitimi ve tekniği ile kendimdeki "SAVAŞMALIYIM" temel kodunu buldum. Tabi ki bu toplumsal (atalardan kalma, genimize işlemiş) bir kod ve herkes için bunu kaldırmak mümkün. Ayrıca "Hayatta kalmak için savaşmalıyım, ayakta kalmak için savaşmalıyım, başarmak için savaş vermeliyim, hayat savaştır...vs" gibi kodlar da var toplumsal olarak bizde. Son zamanlarda onca şehit verince bu konuyu düşünmeye başladım ve bunları buldum.

Bu kodları kaldırınca hayatla savaşamazsam ne olur diye düşünmüş olabilirsiniz. Ancak unutmayın ki işimizi yaparken savaşır gibi yapmak zorunda değiliz. Neden severek ve keyifli olmasın? Tabi ki bu kodu taşıyanlar her sabah "Savaş yine başlıyor" diye uyanıyor olabilirler. Ofislerine gidince büyük ihtimalle ofis arkadaşları ile bir başarı savaşının içinde bulabilirler kendilerini ya da patronunun/müdürünün komutan gibi hükmetmesi ona ofisi savaş gibi algılatır hatta bazen bizzat müşteriler bile onu parçalamaya çalışan askerlermiş gibi hissedilir. Biraz mübalağa ederek anlatıyorum ama bunu konuyu kavratabilmek adına yapıyorum. Hatta seans yaptığım birinden şu sözleri de duydum: "İşimi çok seviyorum da ben trafikte akıncı gibi hissediyorum, trafikle savaşmak gibi..." diye tanımladı. İnanın bu kodun hayatınızın neresini akışa tıkayacağını kestiremiyoruz ama bir tek şeyi biliyorum ki o da bu kod hayatı ızdırap dolu bir akışa sürüklüyor ve keyif almayı engelliyor. 

Bu kod ayrıca atalardan kalmadır da, büyük ihtimalle artık genlerimize işlenmiş olabilir. Düşünsenize Osmanlı torunlarıyız ya da Osmanlı Beyliğinin savaşarak aldığı beyliklerden birinden geliyor soyumuz. 

Şaka değil, kodlar DNA yolu ile bile aktarılabiliyor ailede. Sonra toplumsal boyutta etkileri de son zamanlarda ülkemizde gördüğümüz olaylar oluyor. Kendimize savaşacağımız olayları, durumları, liderleri, savaşı yaratacak hadiseleri çekiyoruz. Çünkü biz ne hissediyorsak oyuz. Bizim içimizde savaşmalıyım fotonları titreştiği sürece savaş hep yakınımızda olacak. Dileyen herkesin bundan kurtulması gerekli ve çok da zor değil aslında. "Hayat ZOR'dur" da bir koddur zaten:D Çalışacak ne çok işim var değil mi? 

Herkese sevgi dolu pozitif günler diliyorum. Şu anda hayalini bile kuramadığımız her güzellik bizim olsun!