Yaz bitmeden bir kaç tulum dikebildim ben de kızıma. Severek giyiyor sağ olsun ama bir aralar diktiklerimi giymez olmuştu. Bozulmadım değil! Tabi kendi seçimi diyerek dikmeyi bıraktım ben de. Şimdilerde ise yine anne emeğine dönüş var.
Renginden dolayı kendime sakladığım bir penye idi ama küçük kuzum yelken yarışlarında takımla Çanakkale'de iken onu öyle çok özledim ki ona birşeyler dikmek istedi canım. Bir anda çabuk çabuk diktim gitti. Pratik bir kesim: pantalon paça kalıplarını yanyana koyarak tek bir parça halinde paçanın birini yukarı doğru devam ederek biçilir. Sonuç basit ve fakat çok cici görünür;) Önu arkası belli olsun diye de elimdeki minik aksesuarlardan birini ön kısmına monte ettim. Böyle zaman buldukça minik güller, çiçekler, fiyonklar yapmak lazım rengarenk. Hayat kurtarabiliyorlar.
İşte böyle. Dikmem deseniz de bazen çok özleyince dikersiniz... Olur bazen!
Şimdi ise yine İstanbul yarışlarına gidecekmiş. Ne de zor geliyor bu gitmeler bu yaştan daha bana. Fazla hızlı büyüyorlar, sizce de öyle değil mi?
2 yorum :
Harika canım. Eline sağlık Fıstığa çok yakışmış. Bundan sonrada becerikli annesinin elinden neler çıkacak bakalım. Sevgiler...
maşallah kuzuya, çok yakışmış tulumu!
Yorum Gönder