Zerdeçal ile Elbise Boyama

İki sene önce diktiğim elbisenin fotoğrafları geçen seneden! 

Uzun hikayesi ise aşağıda...

İlk önce elbiseyi diktim. Bana bol gelen, hafif kol oyukları olan bir tünel diktim. Beline astarın altından lastik geçtim. Arta kalan kumaştan da omuzda fırfırlar ekledim. Tabi fırfırlar portatif ve koltuk altında saklanabilir durumda. Yani plan kusursuz ancak minik bir sorun var!

Alırken o kadar çok beğendiğim kumaş bana hiç yakışmadı. O krem rengin içinde kayboldum, silinip gittim. Onu boyamaya karar verdim, ancak bir sene kadar dolapta boya bekledi.

Bir yıl sonra elbiseyi boyamak için hala renge karar verememiştim. Evde bir kırmızı bir de siyah kumaş boyam vardı. İkisini de istemiyordum ama sonunda kırmızıya boyamaya karar verdim. Olası bir başarısızlık halinde siyaha boyayarak durumu kurtarmaya çalışacaktım. Makinaya atmak yerine mutfakta tencerede kaynatarak boyamak geldi aklıma. Sanki daha pratik olacaktı. Son anda su kaynadığında aklıma buzdolabı geldi. Belki doğal bir boya bulabilirdim. Dolabı açınca karşımda zerdeçal ve köri paketleri:) Sarı renk harika olurdu... Paketi açılmayan zerdeçalı kaptım ve kaynayan suya döktüm, bir kaç çay kaşığı limon tozu, iki çorba kaşığı tuz ve bir kaç kaşık sirke (boyayı sabitlemeleri ümidi ile) . Sonra da elbiseyi içine atarak tıkır tıkır kaynattım. İki saat; su kaynadı, ben elbiseyi çevirdim, su kaynadı, bitti, ben ekledim... Emin olamadım iki gün de tencerede beklettim. Sonunda sabırsızlıktan patlamaya az kalmıştı ki elbiseyi alıp soğuk suda duruladım. Yine şüpheciliğim tuttu. Merak edip çamaşır makinasında 30 derecede, en kısa programda durulamaya attım.  Makineden çıktığında renk hala sabitti ve bence sarı elbiseye de bana da daha çok yakıştı. Bu sene tam kapasite kullanımda elbisem. 

Sizlere de tavsiye;) Evdeki baharatlara ve gıdalara sadece gıda gözüyle bakmayın. Onlar müthiş boyuyor olabilirler. Kim bilir belki bir pantalona, bir monta bir elbiseye yeniden hayat verebilirler...