Geçen ilkbahardan...
Ceketin arkasına boyama istedi Liloşum. Ne boyasak diye düşünürken poniler geldi aklına. İnternette bulduğumuz bir resmi göz kararı kurşun kalemle benzetmeye çalıştım kot ceketin arkasına. Sonra su bazlı akrilik boya ile boyadık.Büyük bir havayla giyiyor. Pek bir gururlu ceketiyle. Sanırım ona bir şeyi beğendirmek için ondan fikir gelmesini beklemek lazım. (O zaman ondan bir fikir gelene kadar kendime dikeyim bari:)
Siyah akrilik boya olmayınca kontürleri lacivertle boyadım ama boyama işi pek bana göre değil açıkçası. O kontürlere kontür denilebilemez fikrimce. Yüzüm Rainbow Dash gibi kapatasım var. Olmayınca olmuyor:)
Sağdaki hanımedendi de Yumak Hanım. Kendisine aile bireyleri arasında Hıdır diyen de vardır. Ne yaptığımızı çok merak etti. "Yani bu iki kız neden o kadar mutlu olabilir ki?" diyerek yanımıza koştu. Sakın eğlenceyi kaçırmasın! Sakkın!!! Evde herkes bir alem... Yeareppim, sana şürük, amin!
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder